YİNE İBRAHİM KAYIRAN

İlkokul yıllarımda ders kitapları dışında ilk okuduğum kitap KARACAOĞLAN şiir kitabıdır. Karacaoğlan Kahramanmaraş- Adana civarlarında yaşamıştır. Maraş’ın Andırın ilçesine bağlı Geben ve Çokak köylerinde KARACAOĞLAN ın KARA SEVDASI diye bir film de çevrilmişti. İBRAHİM KAYIRAK “Gönül Bahçemden” adlı şiir kitabında günümüzü Karacaoğlan’a bakın nasıl şikâyet ediyor.

KARACAOĞLAN’A ŞİKÂYET

Gel gör bizi ne haldedir ellerin?                                                                                                                 Duman duman sarp kayalı bellerin.                                                                                           Mor 

Mor sümbüllü ince uzun yolların yolların                                                                                                 Asvalt oldu gezemezsin Karacam.

Katar katar tülü maya göçen yok                                                                                                               Pınar mahzun, çağlayan yok içen yok.          

 Lâle Sümbül hep kurumuş açan yok.                                                                                                        Koklasan da doyamazsın Karacam. 

    

Sakın bakma tazelenir dertlerin

Yamaçlarda kükremiyor kurtların.                                                                                                            Toroslar’da, Binboğa’ yurtları

 Arasan da bulamazsın Karacam.

Gamze yanak, kalın kaşlar nerede

 Mor belikler salınmıyor geride.                                                                                                                   Şalvar hiç yok, etek kalmış yarıda

 Şimdi bizi tanımazsın Karacam.

Kara  kaşı hiç koymazlar,yolarlar.

 Çifte beni boyalarla silerler.                                                                                                                       Söylesen de dinlemezler, gülerler.                                                                                                           Bu dillerden anlamazsın Karacam.

Sürme değil elâ göze çekilen.                                                                                                                  Kına değil ak ellere yakılan.                                                                                                                       Püskül değil saç bağına takılan.                                                                                                                 Artık bizi sevemezsin Karacam.

Güzellerin pınarlarda durmuyor.                                                                                                                 Dertlilere su doldurup vermiyor.                                                                                                                Âşıkların hatırını sormuyor.           

Gayrı burda duramazsın Karacam.

NOT: Şimdiki gibi çeşmeler evlere girmediği için pınardan su dolduran kızlardan Karacaoğla su ister, onlar da Karacaoğlan ın esmar oluşu ile alay ederler. Ama Halk ve Hak âşığı Karacaoğlan bu hemen sazını alır eline ve

Bana kara diyen dilber                                                                                                                             Kaşların kara değil mi?    

Yüzünü saklayan güzel

 Gözlerin kara değil mi?

Beni kara diye yerme yerme. 

 Mevlâm yaratmış hor görme                                                                                                                   Ala göze siyah sürme     

 Çekilir kara değil mi? ………………….  Böyle devam eder.

Sanıyorum şairimiz son dörtlükte bunu kastetmiştir.