TÖVBE

Karanlık geceden  dolu dizgin ben

Çıkabilsem sabah  aydınlığına.

İslâm’ın nuruyla nurlansa cismim,

Enine,  boyuna, derinliğine.

Nokta  nokta tüm hücreme işlese,

Ötelerden  esen Hakkın nefesi.

Aşkın pınarında yıkanıp, yunsa,

Ömrü  hayatımın kiri ve pası.

 Tövbe edip günahıma derinden,

Hakk’a kopmaz ipi ile bağlansam.

Kördüğüm olsa da onun ilmeği,

En sonuna bir düğüm de ben çalsam.

Haber   salsam şarka, garba, şimale.

Gelin desem kurtuluşa felaha.

İnsanın mayası bozuk değildir.

Dur diyelim aldatıcı günaha.