Şiir, haydi oturup bir şiir yazayım diyerek yazılamaz, çünkü şiir duygu meselesi; onu içinde duyman, hissetmen lazım. 1991 de Maraş’a bir seher vakti inmiştim, aşağıdaki şiir saat tutmadım tabi ama sanıyorum on, onbeş dakikada yazılmıştı.  

BİR SEHER VAKTİ GELDİM SANA

Bir seher vakti geldim sana,

Yürüdüm sokaklarında,

Kaldırım taşlarıyla konuşarak.

Köşe baçlarında

Sevgiliyi aradım  bir seher vakti.

Çocukluğumun beşiği,

Gençliğimin örtüsü Güzel Maraş,

Geldim sana bir seher vakti.

Sütçü İmam’a giremedim abdestsiz.

Cami şadırvanından su içtim

İki avucumla.

Bir dua huşu-u ile

Mezar taşını okudum dedemin,

Derinden ve sessiz.

Okul yollarımın daracık sokaklarından

Her geçişte baktığım pencerenin panjurlerında

Hala mazinin izleri var.

Zil yerine tutulan

Sarı kapı tokmağının sesiyle

İçimde bir yerim yanar.

Çocukluğumun beşiği,

Hatıralarımın örtüsü

Güzel Maraş,

Sana elveda demek zor.

Şuramda bir yerimde,

Aşk gibi, özlem gibi, hasret gibi bir sızı var.

Durmadan yanar içimde

Sanki bir alev, bir kor.

Çocuk bahçesi hala çakıl taşları döşeli.

Şarkıların yine ağır başlı,

Duygu yüklü.

İçimi okur gibi bir türkü.

“Gitme turnam bizim elden

Dön gel Allah ı  seversen”

Çocukluğumun beşiği,

Hatıralarımın örtüsü Güzel Maraş

Geldim sana bir seher vakti.

                                   1991