Not: Yayınlanmış kitaplarımdan biri olan IŞIK SAÇAN NAL OLSAM adlı kitabım dört bölümden oluşmaktadır; bu bölümlerin biri de IRAKLININ DİLİNDEN adlı bölümdür. Şiirin alt kısmındaki tarihen de  anlaşılacağı üzere, yazılış zamanı ABD'nin Irak'ı işgal ettiği ve meclisin teskere konusunu görüştüğü günlere rastlamaktadır.Bu sebeple şiir o günlerin hassasiyetini yansıtmaktadır.

NERDESİN  EY ADLİ İLAHİ ?

Ya Rab!

Nimetini kullarının kahrına yönelttiler.

Sen rahimsin, hem de kerim.

Acı bize ne olur ey merhamet menbağı.

Türlü isyan vardı ama, Rahmeyledin Mekke’ye.

Görünmeyen kudretinle filleri mahveyledin.

Çiğnenmiş ekine döndü ordusuyla,

Zelil oldu Ebrehe.

Şimdi tarih tekerrürde, başladı kirli savaş.

İmdat ya Rab!!

Gözetmezsen,

Genç ihtiyar,  top yekun bir milletin

Cümlesi mahvolacak, hızlı yavaş.

Ya ilahi!

 Varsa da bu ülkede

Saddam ve Saddam gibisi,

Yatmaktadır Kerbelada Resulün sevgilisi.

Cüneydi Bağdat,

Masum bakışlı Hallac

Ve daha nicesi.

İmam-ı Azam ki ...

Asırlardır toplumları etkiliyor nefesi.

Cümlesinin hürmetine ya Samet,

Ne olursun merhamet.

  

“Ağaçlar kalem olup denizlerle yazılsa,”

Mükevvenat nokta  nokta köşe bucak gezilse,

İlmin sonsuz, gücün bitmez,

Bir emrinle yok edersin,

Büyük şeytanın yanına binlercesi dizilse.

Biz suçluyuz, sen Gafursun, eyle nusret.

Birlik olup çanak tutan,

Tetik çekip ölüm saçan,

Zalimlere verme fırsat.

Ya ilahi!

Gök yarılıp zulmet yağsın,

Yerden ölüm fışkırsın.

Yıldırımın biri gelip, biri gitsin

Durmaksızın peşi peşine.

Kaçacak yer bulamasın,

En şiddetli kahrın insin,

Şaronla, Buş un başına.

Aşkınla yanan gönüller kor olmuş kavruluyor.

Has kulların seher vakti el açıp yalvarıyor.

Ya İlahi!

Maksat üstü söz çıkmışsa  istemeden dilimden,

Aciz kulum,

Senin için buğzetmekten

Başka bir şey, gelmiyor ki elimden.

İslam garip,

Düşman kavi.

Bu gidişle sonumuz ne

Bildir nihayetini.

Yılar yılı gözlüyorum, nolur Rabbim

Gönder şehadetini.

Ağustosta mor dağlara karlar yağar,

Hava soğuk.

Ankara dan rüzgar eser,

Bağdat yanar.

Feryat figan birbirine karışır,

Sesler boğuk.

Baba şehit, ana mecruh.

Ağlayarak iki çocuk siperlerde buluşur.

Bağdat yanar, alev sönmez,

Her an daha tutuşur.

Bu zulüme can dayanmaz.

İnsan üstü gayretinle dayan Cahit.

Umudum var elbet bir gün

Adl-i ilahi yetişir.

                 10 Şubat 2003